Μέρες Μαρτίου
Πράξη 1
Χειμώνας στο τέλος του, με βροχή που ξεπλένει την σκόνη και κρύο που κάνει το μαύρο μοντγκόμερι ακόμα πιο αγαπημένο. Σκοτάδι, μάλλον γκρίζο σε όλους του τους τόνους και σκέψεις. Αυτές οι γκρι σκέψεις που γράφουν τροχιές σαν σβούρες, στροβιλίζονται, συγκρούονται, σκάνε με φόρα στον τοίχο και αλλάζουν φορά.
Ακόμα ένα πρωϊ, ακόμα μια σβούρα, οι ίδιες κινήσεις, οι ίδιες παύσεις,ο ελληνικός διπλός μέτριος, τα φανάρια, η λεωφόρος, ο μονίμως στραβωμένος αλλά κατά τα άλλα συμπαθής τροχονόμος , η οθόνη, ο γαλλικός με την μια ζαχαρίνη, τα τηλέφωνα, τα όχι, οι φωνές, το διάλλειμμα, το τάπερ, οι μακέτες, οι διαφημίσεις, τα παζάρια, ο μακρύς δρόμος της επιστροφής χωρίς ένα σταθμό της προκοπής στο ραδιόφωνο, και αγωνία να μην πάει η μέρα χαμένη και παράπονο και πάλι οθόνη και μουσικές και ξενύχτια και πλήκτρα που παίρνουν φωτιά και ένα μονό κρεβάτι και μια σβούρα – stop.
Πράξη 2
Και στο σκοτάδι μπαίνει σφήνα ένας δισέγγονος του Μπακούνιν και με τον ενθουσιασμό μεγάλου παιδιού γράφει με τα χέρια του νοερούς κύκλους με φωτιές και οι σβούρες αλλάζουν φορά αλλά δεν συγκρούονται.
Κόβουν βόλτες στην πρωϊνή λιακάδα, με ή χωρίς γυαλιά ηλίου, με φρέντο εσπέσσο με μια τζούρα γάλα, με λαϊκη στην Καλλιδρομίου, με αφίσες και συνθήματα στους τοίχους, σε ένα πράσινο άσυλο στο κέντρο και ανηφόρα και κουβέντες και επιθυμίες και παράπονο και πίκρα και δύο φουντουκί μάτια που σκοτεινιάζουν από αντίδραση αλλά που χαμογελούν σε δυό μπλε μάτια. Και τα τέσσερα μαζί χαζεύουν τις ταράτσες από ψηλά και ονειροπολούν ο καθένας για την δική του ταράτσα..ή μια κοινή από όπου ανενόχλητοι θα μπορούν να αγναντεύουν άστρα και φεγγάρια και ξαστεριές.
Ο Μάρτης όμως είναι κακόφημος, περίφημος για την κυκλοθυμία του...Ας μην συννεφιάσει.
κείμενο/ Εφη Χυδεριώτου
P.S. και το sountrack :
