Εισπνοή και εκπνοή σε επανάληψη, σαν ματωμένος αλγόριθμος. «Ως αλγόριθμος ορίζεται μια πεπερασμένη σειρά ενεργειών , αυστηρά καθορισμένων και εκτελέσιμων σε πεπερασμένο χρόνο, που στοχεύουν στην επίλυση ενός προβλήματος». Εξίσωση ευθείας που διέρχεται από δύο σημεία. Πόσες οι αποδεκτές λύσεις; Πόσες ευκαιρίες έχω ακόμα; Να μείνω ή να φύγω; Να σε λατρέψω ή να σε στείλω στον διάολο; Να σε γεμίσω φιλιά ή χαστούκια;
Σπάω την ακινησία, γέρνω μπροστά, έπειτα πίσω και
ξανά μπροστά, επανάληψη υπνωτισμένη,σαν εκκρεμές.
Μυαλό θολό.Η λογική πιάνεται στα χέρια με το συναίσθημα,
χορεύουν μανιασμένα ένα τελευταίο τανγκό στο Γαλάτσι .
Τζάμια σπάνε, φλέβες χτυπάνε και εγώ φτιάχνω σενάρια
καταστροφής και παραδείσου, άσπρα και μαύρα σαν
γελωτοποιός μετρονόμος. Εξήγηση; Λύση; Απάντηση ;
Ακόμα καμία αποδεκτή. Μένω εκεί , σαν από πάντα ,
αναποφάσιστα και ειρωνικά. Απλά ανάμεσα.
κείμενο / Έφη Χυδεριώτου
Φωτογραφία / Δήμητρα Γλεντή
