Έτρεξα μόνος με το κεφάλι κάτω κ’ απότομα σταμάτησα κ’ στάθηκα μπροστά της,άγνωστος με άγνωστη δυο διαφορετικοί κόσμοι στιβαγμένοι σε 5 εκατοστά,φορτωμένοι κ’ οι δυο, ίσως κουρασμένοι κ’ οι δυο, κοιταχτήκαμε στα μάτια, ο χρόνος παγώνει σε κοιτώ κ’ σε βλέπω με κοιτάς μα δεν ξέρω τι βλέπεις, ο χρόνος αρχίζει να κυλά πάλι μα τώρα πια απαλά, αρχίζω να σε νιώθω μα δεν ξέρω αν με νιώθεις κ’ συ, χαλαρώνω την στάση μου αφήνομαι οι στιγμές περνούν τα μάτια κοιτούν, δυο κόσμοι, φορτώνομαι τον δικό μου πάλι θαρρώ πως κ’ συ τον δικό σου, ο χρόνος τελειώνει κ’ τότε αυτές τις τελευταίες στιγμές μου χαμογελάς ζεστά μου λές πως με βλέπεις πως με νιώθεις μα χωρίς να βγει λέξη από τα χείλη σου, το ξέρω σου απαντώ μιλώντας με σιωπή σε βλέπω κ’ γω, σου χαμογελώ καθώς ετοιμάζομαι να φύγω,ποτέ τόσο λίγο δεν ήταν τόσο πολύ,σε λίγες μόλις στιγμές δυο κόσμοι γίναν ένας, άνθρωπος βρήκε άνθρωπο,είδαμε νιώσαμε κ’ με χαμόγελο αγκαλιάσαμε κ’ ανακουφίσαμε.......


31/07/2012 in suμμer
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΤΖΑΦΟΣ