Σκέψεις... (παύση).
Είναι καιρός που πηγαίνουμε …ψάχνοντας μια στάση. Σε μια νομαδική φυλή η επιλογή ενός τόπου διαμονής , έχει πολλές παραμέτρους. Είναι η φυσική προστασία του τόπου από καιρικές συνθήκες , οι δυνατότητες που σου παρέχει η Γή (νερό - καλλιέργεια) και φυσικά οι άνθρωποι που συναντάς. Για τον τελευταίο παράγοντα, υπάρχουν και άλλοι παράμετροι… Αν είναι φιλόξενοι , έχει καλώς, αν είναι επιφυλακτικοί ή βίαιοι , μπορεί η φυλή να αποχωρήσει , ή αναλόγως τις ανάγκες της ,να προσπαθήσει μια συνύπαρξη μέχρι και να κάνει πόλεμο.

Θέλουμε να υπάρχουμε [φόβος] και να δημιουργούμε [θυμός]. Και έτσι δειλά-δειλά , θέλουμε να ολοκληρώσουμε και κάτι [χαρά;]. Ολοκλήρωση. Ξέρεις , μιλώ για εκείνο το μήλο που κρέμεται από αυτό το δέντρο. Το έχεις βιώσει; Να ποτίζεις , να φροντίζεις , να κλαδεύεις ,να ανθίζει και να σου δίνει έναν καρπό. Και εσύ να απλώνεις το χέρι σου και να το γεύεσαι. Αυτόν τον καρπό θα εννοώ όταν διαβάζεις την λέξη ολοκλήρωση.

Και έχει ανθίσει το δέντρο [με τα άνθη του θυμού όπως μας έγραψε ένας συνοδοιπόρος]. Και απρόσμενα , πιάνει μια βροχή . Και αν τα μάτια από τα άνθη πάρει η βροχή, καρπός δεν θα προκύψει. Και είναι η βροχή , η γραφειοκρατία των χώρων που ανήκουν στο δημόσιο , είναι η βροχή η πονηριά ή οι μίζες των ανθρώπων που σε χρησιμοποιούν για ένα όφελος που δεν είναι άξιοι ούτε καν να το διεκδικήσουν φανερά. Και είναι αυτή η βροχή ,παθήματα του παρελθόντος που σου ξεπλένει και τα φωτίζει διαφορετικά .
Και όλα αυτά μαθήματα που ξεδιψάς , δεν λέω και βρίσκεις τον εαυτό σου και αναπτύσσεσαι , μα για να ολοκληρώσεις αυτό το Εμένα θυσιάζεται ένας καρπός. Μπορεί και δεύτερος.
Τα φέρνουν έτσι οι συνθήκες, νομάδες και εμείς , που η σοφή φύση σε μαθαίνει και σου διδάσκει πως για να καταλήξεις στο Μαζί , πρέπει το Εμένα να έχεις κατακτήσει.

Είμαστε πολύ καιρό σε μια φωτιά που ακόμα δεν έχει φουντώσει. Παραλλάζω και τραγουδώ.
Από ένα γνωστό στιχάκι , κρατάμε τα μέσα μαζικής (μαζί με τα ταξίδια) , τους φίλους σε κάθε πόλη που συναντήσαμε και ήταν αρκετοί και πολύτιμοι ,και τα σκοτάδια ,που τα βιώνουμε όλοι καθημερινά . Για την φωνή και τον αποδέκτη χωράει πολύ συζήτηση.

Μιλώ. Μιλάμε. Για μένα. Για μας. Πάντα από εκεί ξεκινάμε και εκεί καταλήγουμε. Και εσύ που θέλεις να ακούσεις , θα ακούσεις , και εσύ που δεν θέλεις ,δεν θες. Εκφράζεσαι και μπορεί να εκφράσεις. Και μαθημένοι στα δάνεια δανείζομαι λόγια και πάλι αυτή του φορά του Γιώργου Χρονά «τι και αν υπάρχει μονάχα ένας οπαδός» και αυτός ας είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου.

Η Σύρος, η Τήνος , η Πάτρα , το Ρίο- Αντίρριο , η Σαλαμίνα , η Ελευσίνα, ο Βόλος , η Θεσσαλονίκη , η Μυτιλήνη.
Δεν είναι το ανικανοποίητο. Είναι που η κοινωνία αλλάζει μέσα από τις αγοραπωλησίες της. Οι νόμοι είναι ανεπαρκείς , το παρελθόν βρυχάται και οι προτεραιότητες έχουνε τα κριτήρια τους. Δεν είναι κριτική μα απλή παράθεση γεγονότων.
Εμείς συνεχίζουμε τα ταξίδια. Και αν τα χρήματα δεν φτάνουν θα κάνουμε εκδρομές.
Μέχρι την επόμενη , στίχους του Γιώργου Χρονά σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι από τον Κοινό Βίο.

ΕΚΔΡΟΜΗ
Και τι μ αυτό
Δεν είναι λόγος ν αναβληθεί η εκδρομή
Τι και αν υπάρχει μονάχα ένας οπαδός
Εμείς
Απ άλλους τόπους
Χωρίς δουλειά
Μπορούμε να αποκλείσουμε
Αυτούς
Που σ άλλους συλλόγους ξενυχτάνε.
Και τι νομίζετε
Εμείς δεν βλέπουμε τα γυμναστήρια ρημαγμένα;
Τα καφενεία με παράγοντες πολιτικούς;
Και τα χωράφια μας με ξένους.
Καλώ τους οπαδούς ν ακολουθήσουν
Δεν μας φοβίζουν τα κύματα
Οι εθνικόφρονες είναι χαζοί
Τα πούλμαν ας μείνουνε ακίνητα
Την όχθη θα την περάσουμε
Πεζή.

κείμενο / Γιάννης Σιούτης
φωτο / Αθηνά Παύλου